Η ψυχογενής ή νευρική ή νευρογενής βουλιμία είναι μια διατροφική διαταραχή όπως και η ανορεξία.
Η νευρογενής βουλιμία χαρακτηρίζεται από «κρυφή» επεισοδιακή υπερβολική πρόσληψη τροφής (υπερφαγία), συνήθως πλούσια θερμιδικά (π.χ. σοκολάτες, τσιπς, μπισκότα κλπ.), ακολουθούμενη από ακατάλληλες μεθόδους ελέγχου του βάρους, όπως η πρόκληση εμετού, κατάχρηση καθαρτικών, διουρητικών και υπερβολική άσκηση. Η μεγάλη ποσότητα τροφής καταναλώνεται γρήγορα και το άτομο αισθάνεται ότι δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει ή να ελέγξει τι και πόσο τρώει.
Ο κύκλος της υπερφαγίας και της κάθαρσης μπορεί να γίνει έμμονη ιδέα και να μοιάζει με τον εθισμό στα ναρκωτικά ή άλλες ουσίες. Η διαταραχή εμφανίζεται συνήθως μετά από αρκετές ανεπιτυχείς προσπάθειες να κάνει κάποιος δίαιτα.
Οι γυναίκες έχουν εννέα φορές μεγαλύτερη πιθανότητα (περίπου 90%) να παρουσιάσουν νευρική βουλιμία από τους άντρες. Περίπου το 10% των προσδιορισμένων βουλιμικών ασθενών είναι άνδρες.
Συνήθως ξεκινά κατά την εφηβεία ή μετά την ενηλικίωση. Οι βουλιμικοί είναι επίσης ευάλωτοι σε καταναγκασμούς, συναισθηματικές διαταραχές ή εξαρτήσεις. Το 20 έως 40% των γυναικών με βουλιμία έχουν επίσης ιστορικό που σχετίζεται με τα ναρκωτικά ή τη χρήση αλκοόλ. Τα άτομα που εκδηλώνουν νευρογενή βουλιμία αν και φαίνονται πολύ δυναμικά, συχνά νιώθουν θλίψη, μοναξιά, ντροπή και εσωτερικό κενό.
Σε αντίθεση με τους ανορεξικούς ανθρώπους, οι βουλιμικοί βιώνουν σημαντικές διακυμάνσεις βάρους, αλλά η απώλεια βάρους τους συνήθως δεν είναι τόσο σοβαρή ή εμφανής όσο στους ανορεξικούς.
Οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται πως συνήθως τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν σε μια τέτοιου είδους διαταραχή είναι η έλλειψη αγάπης και στοργής από την οικογένεια και κυρίως τη μητέρα προς την κόρη. Κακή σχέση ανάμεσα στα δυο αυτά άτομα με παντελή έλλειψη επικοινωνίας, είναι στατιστικά πιθανό να οδηγήσουν ένα νέο κορίτσι σε νευρική βουλιμία.
Επίσης άτομα υπερβολικά άβουλα, που για όλη τους τη ζωή απλά ακολουθούσαν επιθυμίες άλλων, προσπαθούν να ελέγξουν τον εαυτό τους με το να ελέγχουν το βάρος τους σε ακραία σημεία. Συχνά ξεκινά από μια απλή δίαιτα στην εφηβική ηλικία, στην πορεία χάνεται ο έλεγχος κι εκδηλώνεται η διαταραχή (που ήδη υποβόσκει).
Τα βουλιμικά άτομα είναι συνήθως μυστικοπαθείς, λόγο της ντροπής που νιώθουν εξαιτίας της διαταραχής τους. Η επεισοδιακή πολυφαγία (binge eating) είναι μια ξεχωριστή κατηγορία και διαφέρει από τη ψυχογενή βουλιμία στο ότι δεν υπάρχουν επεισόδια προκλητού εμετού. Τα συνήθη αίτια είναι το άγχος, η ανησυχία για την πορεία μιας σχέσης, το σωματικό βάρος, τα οικογενειακά προβλήματα, η κατάθλιψη και η ανία.
Ποσοστό που κυμαίνεται από το 10-30% των παχύσαρκων ανθρώπων που έχουν αρκετά συχνά επεισόδια πολυφαγίας, θεωρείται ότι πάσχουν από διαταραχή επεισοδιακής πολυφαγίας.
Η νευρογενής βουλιμία χαρακτηρίζεται από «κρυφή» επεισοδιακή υπερβολική πρόσληψη τροφής (υπερφαγία), συνήθως πλούσια θερμιδικά (π.χ. σοκολάτες, τσιπς, μπισκότα κλπ.), ακολουθούμενη από ακατάλληλες μεθόδους ελέγχου του βάρους, όπως η πρόκληση εμετού, κατάχρηση καθαρτικών, διουρητικών και υπερβολική άσκηση. Η μεγάλη ποσότητα τροφής καταναλώνεται γρήγορα και το άτομο αισθάνεται ότι δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει ή να ελέγξει τι και πόσο τρώει.
Ο κύκλος της υπερφαγίας και της κάθαρσης μπορεί να γίνει έμμονη ιδέα και να μοιάζει με τον εθισμό στα ναρκωτικά ή άλλες ουσίες. Η διαταραχή εμφανίζεται συνήθως μετά από αρκετές ανεπιτυχείς προσπάθειες να κάνει κάποιος δίαιτα.
Οι γυναίκες έχουν εννέα φορές μεγαλύτερη πιθανότητα (περίπου 90%) να παρουσιάσουν νευρική βουλιμία από τους άντρες. Περίπου το 10% των προσδιορισμένων βουλιμικών ασθενών είναι άνδρες.
Συνήθως ξεκινά κατά την εφηβεία ή μετά την ενηλικίωση. Οι βουλιμικοί είναι επίσης ευάλωτοι σε καταναγκασμούς, συναισθηματικές διαταραχές ή εξαρτήσεις. Το 20 έως 40% των γυναικών με βουλιμία έχουν επίσης ιστορικό που σχετίζεται με τα ναρκωτικά ή τη χρήση αλκοόλ. Τα άτομα που εκδηλώνουν νευρογενή βουλιμία αν και φαίνονται πολύ δυναμικά, συχνά νιώθουν θλίψη, μοναξιά, ντροπή και εσωτερικό κενό.
Σε αντίθεση με τους ανορεξικούς ανθρώπους, οι βουλιμικοί βιώνουν σημαντικές διακυμάνσεις βάρους, αλλά η απώλεια βάρους τους συνήθως δεν είναι τόσο σοβαρή ή εμφανής όσο στους ανορεξικούς.
Οι ψυχολόγοι ισχυρίζονται πως συνήθως τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν σε μια τέτοιου είδους διαταραχή είναι η έλλειψη αγάπης και στοργής από την οικογένεια και κυρίως τη μητέρα προς την κόρη. Κακή σχέση ανάμεσα στα δυο αυτά άτομα με παντελή έλλειψη επικοινωνίας, είναι στατιστικά πιθανό να οδηγήσουν ένα νέο κορίτσι σε νευρική βουλιμία.
Επίσης άτομα υπερβολικά άβουλα, που για όλη τους τη ζωή απλά ακολουθούσαν επιθυμίες άλλων, προσπαθούν να ελέγξουν τον εαυτό τους με το να ελέγχουν το βάρος τους σε ακραία σημεία. Συχνά ξεκινά από μια απλή δίαιτα στην εφηβική ηλικία, στην πορεία χάνεται ο έλεγχος κι εκδηλώνεται η διαταραχή (που ήδη υποβόσκει).
Τα βουλιμικά άτομα είναι συνήθως μυστικοπαθείς, λόγο της ντροπής που νιώθουν εξαιτίας της διαταραχής τους. Η επεισοδιακή πολυφαγία (binge eating) είναι μια ξεχωριστή κατηγορία και διαφέρει από τη ψυχογενή βουλιμία στο ότι δεν υπάρχουν επεισόδια προκλητού εμετού. Τα συνήθη αίτια είναι το άγχος, η ανησυχία για την πορεία μιας σχέσης, το σωματικό βάρος, τα οικογενειακά προβλήματα, η κατάθλιψη και η ανία.
Ποσοστό που κυμαίνεται από το 10-30% των παχύσαρκων ανθρώπων που έχουν αρκετά συχνά επεισόδια πολυφαγίας, θεωρείται ότι πάσχουν από διαταραχή επεισοδιακής πολυφαγίας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου