Πηγή: Alexandr Nerozya ειδικά για τη RBTH
Ο αυτοκινητόδρομος Τσούϊσκι (Chuysky Trakt), συνολικού μήκους περίπου χιλίων χιλιομέτρων, αρχίζει από το Νοβοσιμπίρσκ
(2.812 χιλιόμετρα
νοτιοανατολικά της Μόσχας) και εκτείνεται μέσω του εδάφους της περιφέρειας Αλτάι
και της Δημοκρατίας των Αλτάι μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας με τη Μογγολία. Είναι
ο πιο όμορφος ασφαλτοστρωμένος αυτοκινητόδρομος της Σιβηρίας, που εντυπωσιάζει ακόμη
και τους πιο έμπειρους ταξιδιώτες. Η θέα της πλούσιας Σιβηριανής φύσης και των μικρών
χωριών, εναλλάσσεται με μαγευτικά ορεινά τοπία, που μετά τις χιονισμένες
κορυφές του όρους Μπελούχα, δίνουν τη θέση τους στην πραγματική ασιατική στέπα.
Πέρυσι, η ρωσική έκδοση του National Geographic Traveler, μαζί με το
«Dalton Highway» στις ΗΠΑ και το «Highway 40» στην Αργεντινή,
συμπερίλαβε το «Chuysky Trakt» στην
πρώτη δεκάδα των πιο όμορφων αυτοκινητόδρομων του κόσμου, σημειώνοντας
ότι «ταξιδεύοντας
στον αυτοκινητόδρομο Τσούϊσκι, είναι σαν να διασχίζεις όλη τη Ρωσία».
Ο «Δρόμος του Μεταξιού»
Η ζωή της περιφέρειας Αλτάι είναι ιστορικά στενά
συνδεδεμένη με αυτόν το δρόμο. Το Chuysky Trakt είναι ο κύριος
εμπορικός δρόμος και η ζωτική αρτηρία της περιοχής. Από την ΙΙΙ χιλιετία π.Χ.
ακόμα, στα νότια της Σιβηρίας, έμποροι και αγωγιάτες οδηγούσαν μέσα από την οροσειρά
Αλτάι καραβάνια φορτωμένα με εμπορεύματα από την Ασία, το Θιβέτ, την Κίνα, και άνοιγαν
το βόρειο διάδρομο του «Μεγάλου Δρόμου του Μεταξιού».
Μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, το Chuysky Trakt παρέμενε ένα επικίνδυνο ορεινό μονοπάτι, μέσω
του οποίου οι έμποροι, οι ζωέμποροι, οι περιηγητές, αλλά και οι γυρολόγοι της
Ανατολής, ταξίδευαν μόνο με τα άλογο. Το 1901 όλα άλλαξαν. Άρχισε να χτίζεται ο
νέος δρόμος (τη δεκαετία του 1930 για την κατασκευή του, μαζί με τους ντόπιους
εργάτες χρησιμοποιήθηκαν και κρατούμενοι των Siblag, των «στρατοπέδων εργασίας» της Σιβηρίας). Σήμερα, πάνω στην παλιά
χάραξη, υπάρχει ο σύγχρονος ασφαλτοστρωμένος αυτοκινητόδρομος, Μ-52, στον οποίο
ταξιδεύουν όχι μόνο οι έμποροι και οι επαγγελματίες μεταφορείς από την Ασία και
τη νότια Σιβηρία, αλλά και οι ερασιτέχνες αυτοκινητιστές, τουρίστες και
ποδηλάτες περιηγητές από όλη τη Ρωσία και το εξωτερικό.
Οι περιπέτειες των ξένων
Αν και η περιοχή Αλτάι είναι αρκετά μακριά από την
κεντρική Ρωσία, εδώ έρχονται πολλοί ξένοι τουρίστες και περιηγητές. Για
παράδειγμα, η φωτογράφος Heidi Bradner, η οποία είναι γνωστή για τα ανθρωπιστικά ρεπορτάζ της, συμμετείχε στο ρωσικό
φωτο- ερευνητικό έργο για το Chuysky
Trakt: «People on the borders» («Οι
άνθρωποι στα σύνορα»).
Δεν έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που αθλητές
από τη Γερμανία συμμετείχαν στο διεθνή ποδηλατικό Αγώνα «Chuysky Trakt
2013». Όμως, η πιο
ενδιαφέρουσα περιήγηση στα βουνά Αλτάι ήταν το ταξίδι των Brian Dupee
και Zand Β. Martin, οι οποίοι το Μάϊο 2014 διέτρεξαν με τα ποδήλατα τους
το διάσημο
αυτοκινητόδρομο στα βουνά Αλτάι και έπειτα συνέχισαν το δρόμο τους στη
Μογγολία, το Καζακστάν και την Κίνα. Στο blog τους, οι ποδηλάτες έγραψαν:
«Ο δρόμος κατηφορίζει ομαλά και μέσα από οροπέδια
και κοιλάδες βρίσκουμε στη διαδρομή μας το ποτάμι Κατούν. Αισθανόμαστε
στο
πρόσωπό μας το κρύο, ξηρό κλίμα της στέπας. Ο δρόμος είναι καλός και
εύκολος
στην πλοήγηση. Αν αφήσετε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που δικτυώνει την
περιοχή,
τότε θα βρεθείτε εκτός διαδρομής. Αυτή η οδική γραμμή 500 χιλιομέτρων
περνά μέσα από την καρδιά της περιοχής, και την ακολουθήσαμε,
διασχίζοντας
διάσελα και στενά ορεινά περάσματα, περνώντας μέσα από μικρά γραφικά
χωριά δίπλα
στις όχθες ποταμών και των παραποτάμων τους, που «χαράσσουν» τις
κοιλάδες και
τα οροπέδια. Κοπάδια από αιγοπρόβατα με
την διακριτική παρουσία του σκύλου φύλαξης και του βοσκού-μοτοσικλετιστή
(sic!), περιπλανούνται στις λοφοπλαγιές, ανακαλύπτοντας τη
φρέσκια φύση κάτω από τα χιόνια που λιώνουν. Αγελάδες και γουρούνια όλων
των
μεγεθών, περπατούν παράλληλα στις
μάνδρες των σπιτιών, αν και όπως μεταβαίνουμε σε περιοχές των Αλτάι και
Καζάχων
που κυριαρχεί το μουσουλμανικό στοιχείο, τα γουρούνια γίνονται σπάνιο
θέαμα.
Η
περιοχή Αλτάι είναι θρησκευτικά ποικιλόμορφη. Εδώ συναντιούνται η Ρωσική
Ορθοδοξία, το Ισλάμ, ο Τενγκρισμός,
ο Θιβετιανός Βουδισμός και άλλα, λιγότερο
οργανωμένα συστήματα θρησκευτικών πεποιθήσεων που συχνά αποκαλούνται
Σαμανισμός
(ουσιαστικά, αποτελούν ένα μείγμα ανιμισμού και προγονικής θρησκείας -
σεβασμός και ευλάβεια στους προγόνους). Καθώς
έχουμε αφήσει την κοιλάδα του ποταμού Κατούν για τελευταία φορά και
αρχίζουμε
να ανηφορίζουμε προς τη Τσούϊσκα (Chuya), περνάμε μπροστά
από την τελευταία εκκλησία στο χωριό Ακτάς και εισερχόμαστε στη στέπα
Chuya, ένα ξερό και άγονο λιβάδι σε υψηλό υψόμετρο, που περικλείεται από
βουνά. Μπαίνοντας στην συνοριακή πόλη Κος-Αγκάς, περνάμε μπροστά από το
πρώτο τζαμί,
ένα ταπεινό πράσινο ξύλινο κτίσμα, με την ημισέληνο στην κορυφή του
κτιρίου».
Προετοιμασία για το ταξίδι
Τόσο οι αυτοκινητιστές, όσο και οι ποδηλάτες θα
πρέπει να διαθέσουν τουλάχιστον μια εβδομάδα για να μπορέσουν να απολαύσουν το ταξίδι
τους στο Chuysky Trakt. Στη διαδρομή, υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα σημεία
που μπορείτε να σταματήσετε. Για παράδειγμα, στην πόλη Μπισκ, υπάρχει Μουσείο του
αυτοκινητοδρόμου Chuysky Trakt, ενώ στο χωριό Σροστκί, βρίσκεται το σπίτι-μουσείο
του διάσημου ρώσου σκηνοθέτη και συγγραφέα Βασίλι Σούσκιν, ο οποίος γεννήθηκε
στη Σιβηρία.
Καθ’ οδόν, μπορείτε να επισκεφθείτε τις σπηλιές Ταβντίνσκι και τη λίμνη Τελέτσκογιε, τη μεγαλύτερη στην περιοχή
Αλτάι. Η πανέμορφη θέα του δρόμου και του βουνού, απλώνεται μετά το πέρασμα
Σεμίνσκι, ενώ στο χωριό Ζάνα-Αούλ μπορείτε να επισκεφθείτε το μουσείο καζαχικού
πολιτισμού που φιλοξενείται σε μια πραγματική γιούρτα (η παραδοσιακή λυόμενη
και εύκολα μεταφερόμενη σκηνή των νομαδικών λαών στην Ευρασία).
Ο αυτοκινητόδρομος Τσούϊσκι, είναι ο
δρόμος που μας βοηθάει να καταλάβουμε πώς πλέκονται αρμονικά στη Σιβηρία η ρωσική
κουλτούρα με τους πολιτισμούς των λαών της περιοχής Αλτάι, των Καζάχων της
στέπας και η περιήγηση αυτή σας επιτρέπει να νιώσετε το πνεύμα της άγριας
φύσης, της πραγματικής Σιβηρίας.
Η διαδρομή
Το ταξίδι στον αυτοκινητόδρομο Τσούϊσκι αρχίζει
συνήθως από το Νοβοσιμπίρσκ, που συνδέεται σιδηροδρομικώς, αλλά και με
καθημερινές πτήσεις με την Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα. Από εκεί, η διαδρομή
συνεχίζει κατά μήκος της εθνικής οδού Μ-52, από την οποία είναι αδύνατο να παραστρατήσεις.
Είναι η μοναδική σημαντική οδική αρτηρία στην περιοχή Αλτάι και στη Δημοκρατία
των Αλτάι.
Κατά μήκος της διαδρομής είναι διάσπαρτα βενζινάδικα,
μοτέλ, καφέ και πολυχώροι μαζικής εστίασης στα πλέον κομβικά σημεία της εθνικής οδού, με ευρωπαϊκή, αλταϊκή και καζαχική κουζίνα. Αλλά
καθώς το νοτιότερο τμήμα του Chuysky
Trakt είναι πιο «άγριο» και λιγότερο φιλόξενο για τους παραδοσιακούς τουρίστες (δεν υπάρχουν
ξενοδοχεία), οι ταξιδιώτες στη Σιβηρία θα ήταν σκόπιμο να φέρουν μαζί τους
εξοπλισμό για κάμπινγκ.
Για εκείνους που θέλουν να διασχίσουν τον
αυτοκινητόδρομο με ποδήλατα, θα πρέπει να θυμούνται, ότι αυτό το ταξίδι θα
είναι ταυτόχρονα και ένα αθλητικό γεγονός. Ο δρόμος περιοδικά ανηφορίζει σαν να
ξετυλίγεις μια σερπαντίνα, που απλώνεται μέσα σε εκθαμβωτικά όμορφα άγρια τοπία.
Το ταξίδι στον αυτοκινητόδρομο Τσούϊσκι γίνεται αυτόνομα, οι τοπικοί
τουριστικοί πράκτορες δεν προσφέρουν ειδικά πακέτα διαδρομών και ξεναγήσεων.
Φωτοφραφίες: Alexandr Nerozya ειδικά για τη RBTH
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου