Ως παιδάκι, τον Χρήστο Σαντικάι τον συνδέσαμε με τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας και φυσικά αυτό ήταν κάτι που «σημάδεψε» και την δική του παιδική ηλικία.
Από τότε, το παιδί με την ιδιαίτερη φωνή προσπαθεί να διαχωρίσει την
πορεία του από την εικόνα εκείνου του χαριτωμένου πιτσιρίκου και να
χαράξει τη δική του πορεία στον χώρο του τραγουδιού.
Για τις μέρες εκείνες που κατάφεραν να τον ταυτίσουν με τη
συγκεκριμένη γιορτή της χριστιανοσύνης και για το αν αυτή η ταύτιση του
έκανε καλό – και μάλιστα ύστερα από δύο προσπάθειες να μπει στο The Voice - δεν είχε μιλήσει ποτέ μέχρι σήμερα.
Σε συνέντευξη του στον διαδικτυακό τόπο New247, ο νεαρός πια Σαντικάι
μιλάει για την εικόνα που τον έχει στοιχειώσει και για το πώς είναι
για χρόνια να σε ταυτίζουν με το παιδάκι που τραγουδούσε τους ύμνους του
Πάσχα.
«Δεν μπορώ να πάω σε ένα κέντρο, να πω γεια σας, χάρηκα, ψέλνω.
Είμαι το παιδί που έλεγε τους ψαλμούς. Ή να ανοίξω ένα πρόγραμμα, ένα
live. Θα πούνε έλα μωρέ, θα πάει να βγει ο Σαντικάι που έλεγε τα
κάλαντα;», λέει χαρακτηριστικά ο νεαρός τραγουδιστής και συνεχίζει ακόμη πιο κατηγορηματικά: «Έτσι
όπως με έντυναν, η φράντζα δεξιά – βέβαια ήμουν δέκα χρόνων, δεν
μπορούσα να βγαίνω έξαλλος νέος- ήμουν και λίγο παχουλούλης… Ο κόσμος
νομίζει ότι είμαι ακόμη αυτός! Είμαι ήσυχο παιδί, αλλά όταν λέω ήσυχο,
όλοι νομίζουν το παιδάκι που διάβαζε και ξυπνούσε κάθε πρωί με τη
φράντζα κτλ. Αυτό με στοίχειωσε πραγματικά».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου